JD's Musings Decomplexified

Kinatamaran ko na kasi ang paggawa ng blog... kaya eto, ngayon lang ulit ako nag-post. Hay. Kumusta naman ako? Well, marami na rin ang nangyari... Basahin nyo ang kwento ng isang tamad na blogger...

One day, after the shift, nag-DOTA ako sa Station 168 sa Eastwood. I was with Krissy, Xavier, Aki, Nilson, CK, and other new guys I met in TQ. Ayun, since I used to play by myself lang, talagang nangangapa pa ako pag sa LAN ako naglalaro. Iba talaga pag player-controlled na ang kalaban mo, unlike A.I. Grabe, para lang akong creeps sa laro namin. I was killed many times! At ilang beses lang akong naka-kill? ISANG beses lang! Hahaha. Pero ang sarap ng kill ko kc hero ni Aki ang pinatay ko. Hahahaha!! (Godlike ka pa ha! Bleh.) We finished THREE games! And I had to pay for almost 170 bucks after that. Imagine? Hehe. Addict. I can't believe I'm spending that much for a computer game now... And mostly guys ang kasama ko, 'coz sa team namin, si Krissy lang ang girl na marunong maglaro ng DOTA..) Tsk.

TQ Week Four: Guess what? Nag-top ako sa team namin. Hehehe. I got the lowest average handle time (AHT) that week. Hooray!

One night, hinatid ako ni Charles sa Eastwood. Before ng shift ko, tumambay muna kami sa plaza. Bought drinks in Seattle's Best and watched The Bloomfields concert. Pinaakyat ko nga rin sha sa 20th floor ng Cyberone (where I work). Hehe. Wala lang. Hmm. Ayun.

Last November 1, I went to the cemetery. Ayun, na-ASA nanaman ako. (FYI: Annual Sadness Attack). I get that emotion every November 1 so I named it ASA. Nagiging super emo talaga ako pag nakikita ko yung burial ground ni Papa. I do pray for his soul. Kinakausap ko nga rin si Papa sa isip ko. Sabi ko nga sa kanya nung nasa cemetery ako "Pa, graduate na nga pala ako... Nakapasa rin ako sa board exam. Tapos, Pa, may work na rin ako ngayon. Sa callcenter nga lang, di pa sa hospital.. Gusto ko lang kasi i-try before ko simulan yung career path ko as a nurse..." It went like that. Parang nag-report ako sa kanya. Sigh. While I was talking to him in my mind, nararamdaman ko na naiiyak na'ko. Anyway, I feel so blessed pa rin. This year nga, maikli lang ang prayer ko sa cemetery. I told God: "Thank You for being in control...". That's all. But I know He understood what I mean. Though it was short this time, nakapaloob na lahat ng gusto kong sabihin kay Lord dun.

Our seven-week assignment in TQ has just ended. I got seven VOCs (survey from my customers). 100% lahat, including satisfaction and resolution. Thank God. (Yay.) ... I'm gonna miss our SME and the QuickBooks Tech Core. Sniff*

Hmmm... ano pa bang pwede kong ikwento? Ah, meron pa nga pala... Pero sa next blog na lang. Stay tuned.